خداحافظی با سال 90

عزیز دلم سلام

الان که دارم برات مینویسم ٢٩ اسفنده و روز آخر سال ٩٠.

دیروز برف شدیدی بارید و همه جا سفید شد.یادم اومد که بچه بودیم با دوستام دعا میکردیم برف بیاد و مدرسه تعطیل بشه حتی گاهی نماز میخوندیم تا خدا برف بیشتری ببارونه.

بردمت و ازت عکس انداختم آخه اولین بار بود برف میدیدی.

عمه سولماز هم اومده و همینطور عمه شادی با ماهان و موژان.چقدر موژان دوستت داره و دلش میخواد همش بقلت کنه.

دارم تند تند آخرین کارای خونه رو میکنم تا زودتر تموم بشه بعد ٧سین رو بچینمو منتظر عید بشیم که فرداست.البته برای تحویل سال میریم پیش مومو و بوبو که تنها نباشن آخه رادین کلک رفته کرمان و دلم نمیخواد مامان و بابام تنها باشن.

مونده بودم که مبادا مامان مریم و بابا حسین ناراحت بشن که عمه هات گفتن نه شما برید اونجا .ما اینجا هستیم و خیال منو راحت کردن.

خوب عشق من این آخرین نوشته من تو این ساله.

فقط بدون که تو با اومدنت زندگیمو متحول کردی و برای همه عمرم لذت داشتنت رو خواهم برد.

تو فقط خوب بزرگ بشو و مثل الان هم خانوم بمون

بدون که ما٢ نفر مثل کوه حامی تو خواهیم بود.نمیزاریم غبار غم رو قلب کوچیکت بشینه البته با لطف همون خدایی که تو رو بما داد.

میپرستمت و عاشقانه دوستتت دارم .

بوس ١٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠٠

اینم عکس روز برفیت

البته دونه های برف تو عکسته ها.